" فضاسازی در تصویرسازی کتاب "
فضاسازی در تصویرسازی (کتابهای تصویری) همچون دیگر آثار ادبی، برای مشخص کردن موقعیت زمان و مکان یک داستان؛ از فضاسازی استفاده میشود و برای ایجاد حال و هوای مناسب در تصویرگری کتاب، نقش مهمی دارد.
کاربردی ترین شکل فضاسازی
کاربردیترین شکل استفاده از فضاسازی، قرار دادن قهرمان قصه در مرکز زمینهایی است که رخداد لحظهایی تصویر؛ در پس زمینه آن اتفاق افتاده است. درفضاسازی، فضای توصیفی باعث میشود؛ قهرمان قصه در مرکز توجه قرار بگیرد.
اهمیت فضاسازی
یک، این امکان را به کودک میدهد که خودش را جای قهرمان قصه بگذارد تا لحظات رخداد حادثه را ردیابی کند. دوم اینکه کودک هرچه را دیده میتواند باورکند.
کاربرد نشانه ها در فضاسازی
فضاسازی به کودک کمک میکند با دیدن عناصر تصویری، زمان رویداد قصه را بفهمد. نشانههای کهن معماری وحاشیه پردازیهای احتمالی در فضای تصویر، کودک را به گذشتههای دور میکشاند و او را با تاریخی بودن رویداد قصه آشنا میکند.
احساس و حالت در فضاسازی
شدت بخشیدن به حالت و احساس موجود در درونمایه متن، از دیگر رویکردهای تصویرگر در فضا سازی است. تسلط رنگ آبی در فضاسازی قهرمان قصه، کودک را به درونمایه آرامش و سکون فرا میخواند. رنگ سیاه شب، او را به سکوت و تیرگی نهفته در متن میکشاند.
فضای درونی در فضاسازی
(فضاسازی) در تصویرسازی، همچون نمادهای سینمایی، دارای فضای بیرونی و درونی است. در فضای درونی یا فضای بسته، عناصر تصویری در فضای محدودی همچون اتاق یک خانه قرار دارد و دیوارها به همراه اشیای چیده شده درآن پس زمینه را تشکیل میدهد.
فضای بیرونی در فضاسازی
در فضاسازی بیرونی، تصویرگر با انتخابی گستردهتر، طبیعت شهری یا روستایی مورد نظرش را در پس زمینه کنشهای تصویری قهرمان خود قرار میدهد. او با بهرهجویی از نشانههای معماری ویا عناصر طبیعی همچون درختها کوهها و دشتها پس زمینه خود را فراهم میکند.
حذف فضاسازی در کتاب
حذف دربسیاری از تصویرهای نمادین و استعاری دیده میشود. چنین فضاسازیای در تصویرگری نشانگر خلاصهگرایی کامل برای دستیابی به مفهوم مورد نظر است. چرا که در چنین روایتهایی نه زمان برای تصویرگر اهمیتی دارد نه مکان.
رابطه فضاسازی با صفحه آرایی
فضاسازی یک تصویر، با زیباشناسی در صفحه آرایی(لی اوت)کتاب ارتباط دارد. به گونهایی که جابه جایی عناصر سازنده تصویردرگوشه وکنار صفحه کار، با هدف دوگانه فضاسازی و صفحه آرایی شکل میگیرد. ضعف فضاسازی وکم توجهی به آن، یکی از مهم ترین آسیبهای تصویرگران امروز ایران است.